Hulp in Bhutan; samen met onze mensen daar overleggen we hoe het hulp geld kunnen gebruiken.
We noemen het de Mercy pot.
Keurig wordt overlegd hoe en wat te besteden.
Bonnen worden doorgemaild.
Zo is werken op afstand mogelijk.
Begin dit jaar kon er een flink bedrag naar toe.
Juist op het moment dat iemand die hoog in de bergen woont ,en daar veel mensen bezoekt,
geconfronteerd met een brommer die jaren oud was en niet meer te repareren was.
We mochten een nieuwe brommer met helm en pakketje gereedschap voor reparatie onderweg aan hem geven.
Dit werkt dubbelop de winkel waar de brommer werd besteld verkocht niets door Corona.
En de man ontving de brommer vol verbazing , en gebruikt hem voor zijn bezoeken.
Het leuke is dat wij hier een brommer met helm kopen maar daar ook 1 voor de duopassagier want die is er altijd!
Een gedeelte van een grote gift mochten we gebruiken voor Voedselhulp
olie, meel, suiker en zout, genoeg voor 1 maand.
Geen luxe maar alleen de basis behoeften.
We hebben geen idee hoeveel mensen we al hebben mogen helpen het zijn er namelijk véél.
De vragen komen binnen bij onze contactpersonen.
Maar die hebben zelf nauwelijks te eten.
Op deze manier kunnen ze toch helpen.
En ook hier weer is de plaatselijke middenstand verbaast, dat de orders gelijk betaald worden.
Ook een goede naam hierin doet veel.
Twee weken terug mocht men naar afgelegen dorpen gaan.
Praktische voorlichting geven.
Huwelijken sluiten, 2e hands kleding uitdelen.
Kortom in elk dorp waar ze doordat de Corona minder wordt als eersten mochten zijn was het feest.
Ook van de gemeente Deventer kregen we onze jaarlijkse subsidie en ook dat bedrag mag weer naar beide landen, om daar weer mee te werken.
Wat is het bijzonder dat dit mogelijk is.